تأثیر کاربرد قارچ میکوریزا و باکتری های حل کننده فسفات بر عملکرد ذرت (Zea mays L.) سینگل کراس 704 تحت رژیم های آبیاری

امروزه کاربرد قارچ­های میکوریزی به­منظور بهبود شرایط تغذیه­ای گیاه و افزایش مقاومت آن در برابر تنش­های محیطی از جمله کمبود آب قابل دسترس به­طور گسترده­ای در کشورهای در حال توسعه مورد توجه قرار گرفته است. این تحقیق بر اساس آزمایش کرت­های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 97 در منطقه حمیدیه اجرا گردید. تیمار رژیم­های آبیاری در سه سطح (60، 90 و 120 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) در کرت­های اصلی و اثر توأم قارچ میکوریزا و باکتری­های حل­کننده فسفات در چهار سطح (عدم کاربرد میکوریزا و باکتری­های حل­کننده فسفات (شاهد)، کاربرد میکوریزا، کاربرد توأم میکوریزا و باکتری­های حل­کننده فسفات و کاربرد باکتری­های حل­کننده فسفات) در کرت­های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر رژیم­های آبیاری و اثر توأم قارچ میکوریزا و کود زیستی فسفر بر شاخص سطح برگ، درصد همزیستی، تعداد دانه در ردیف بلال، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه و عملکرد دانه معنی­دار بودند. مقایسه میانگین­ها نشان داد که تیمار توأم قارچ میکوریزا و باکتری­های حل­کننده فسفات حداکثر تعداد دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف بلال، وزن هزار دانه و شاخص سطح برگ را به خود اختصاص داد. بیشترین عملکرد دانه (با میانگین 55/6400 کیلوگرم در هکتار) از تیمار 60 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر و کاربرد توأم میکوریزا و باکتری­های حل­کننده فسفات و کمترین عملکرد دانه از تیمار 120 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر و عدم کاربرد میکوریزا و باکتری­های حل­کننده فسفات به­دست آمدند. در مجموع، جهت دست­یابی به حداکثر عملکرد کمّی، کشت گیاه ذرت با کاربرد اثر توأم میکوریزا و باکتری­های حل­کننده فسفات در شرایط رطوبتی مناسب می­تواند در شرایط منطقه تحت آزمایش مورد توجه باشد.